..na szeleszczących dywanach liści
w smugach słońca opalizują barwy
październik maluje złote blaski
rozświetla cudnie kolory liści..
..garściami chwytam impresje
stróżkami złota sączy się piękno
rozjaśnia ciemności wnętrz
jawiąc się lśniącym odbiciem..
..rozpala w moich źrenicach
nieokiełznaną namiętność
jesienne bogactwo kolorów
zapierające dech w piersiach..
..bezszelestnie idę
wyczarowaną ścieżką
pomiędzy oddechami
myśli (nie)dopowiedziane
pełna sprzeczności
błądzę w absurdach
odkrywam siebie
w przeciwieństwach
stąpam przywdziana
w logiczne paradoksy
spieszę się powoli
zapracowana leniwie
podążam prosto przed siebie
gubię się w labiryncie
w pełni bezruchu
tańczące marzenia
szukam siebie i odnajduję
jestem ale mnie nie ma..
..jestem
sobie sama
artystką
ulotnych chwil
jestem jednym
z tysiąca cieni
snujących się
po czasie
moich historii..
*
energia
płynąca
pomiędzy
rzeczywistością
a imaginacją
jest muśnięciem
jawiący się
niczym fantazmat..
.. pachnące wilgotną zielenią
niezwykłe w swych kształtach
z szelestem barwnych liści
wiatrem istnienia szumiące
oddechem tajemnej magii
pełne życiodajnej energii
namalowane w pejzażach
szeptem zniewalają dusze
inspirują każdy mój zmysł
zdumiewające swym pięknem
- cudowne drzewa ..
..maluję
pędzlem wyobraźni niebo
chłonę
niekończące się piękno
przenikam
w otchłań swojego wnętrza
podróżuję
w czasie którego nie ma
zanurzam się
w najskrytsze zakamarki
zatapiam
w nieuchwytną głębię bytu
*
zwilżam
kroplami rosy usta
by zrodziły siłę życia..
w opowieści wiatru
zapatrzona
w daleki widnokrąg
poczułam
puls oddechu marzeń
w pantomimie iluzji
usłyszałam
szelest pragnień
w melodii ciszy
ujrzałam
chwytający za serce
wyjątkowy spektakl
niebiański taniec łabędzi..
..boso.. delikatnie stąpała po wilgotnej trawie
czuła przez skórę chłód porannej rosy
wiatr nanosił niezwykłe zapachy lasu
smagał eterycznie cudowną błogością
niespokojna głębia lśniła w pięknych oczach
duszę nasycały niekończące się marzenia
zaplątane we włosach płatki pragnień
mieniły się w eterycznym spektaklu ciszy..
- pachniała świeżością dzikich kwiatów..
..zgrzyt starej zardzewiałej bramy
otworzył wrota magicznego ogrodu..
*
idę..
po nitce utkanej ciszą nocy
w srebrzystej woalce snu..
czuję..
rozedrgane tańczące marzenia
z iskrzącym pyłem księżyca..
widzę..
niezwykły błysk oczu
owiany zwiewnością poświaty..
zauroczona..
szmerem mgielnej fantazji
utkanej lśnieniem z gwiazd..
- lewituję w baśniowej iluminacji..
..za kolejnym zakrętem
tymczasowość
przystanęłam w bezruchu
czując dotyk ciszy
błogi moment milczenia
zapomnienie dla myśli
w kokonach pajęczyn
zaplątane tęsknoty
spajam się z niebem
pajęczym jedwabiem
pełnia melancholii
przycupnęła w duszy..
